Minikomputer K-202 był pionierską konstrukcją, zwłaszcza biorąc pod uwagę realia PRL-u, w którym powstawał, oraz burzliwe czasy komputeryzacji tuż przed wprowadzeniem pierwszych mikroprocesorów. Pod wieloma względami był konstrukcją udaną, lecz jednocześnie zbyt ambitną, wymagającą zbyt wiele od mało dynamicznej, centralnie sterowanej gospodarki państwowej. Jego następca, MERA-400, był już znacznie lepiej dostosowany do istniejących realiów. Czerpiąc garściami z doświadczeń projektu K-202, stanowił jego twórcze rozwinięcie, pozbawione większości błędów poprzednika. Miał przy tym ulepszoną i jednocześnie zoptymalizowaną architekturę.