Testując jednostkowo sieć powiązanych obiektów, dążymy do ich testowania w separacji. Separację osiągamy dzięki stosowaniu różnego rodzaju „dublerów”. Często bez zastanowienia stosujemy dublery typu Mock. Mocki są relatywnie pracochłonną techniką, która nie zawsze jest uzasadniona. W niniejszym artykule zostanie przedstawiona pragmatyczna „reguła kciuka” oparta o paradygmat Command-query Separation, która daje prostą odpowiedź co do typu dublera, jakiego potrzebujemy w teście jednostkowym.